Üniversite Öğrencilerinde Durumluk Sahtecilik Olgusu Bağlamında Kişilik Özellikleri, Karanlık Üçlü ve Saldırganlığın İncelenmesi
DOI:
https://doi.org/10.35365/eass.24.1.04Anahtar Kelimeler:
Durumluk Sahtecilik, Kişilik Özellikleri, Karanlık Üçlü, SaldırganlıkÖzet
Bu araştırmanın amacı üniversite öğrencilerinde durumluk sahtecilik olgusu bağlamında kişilik özellikleri, karanlık üçlü ve saldırganlığın incelenmesidir. Bu araştırmanın evreni Türkiye Cumhuriyeti ve Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’nde eğitim gören üniversite öğrencilerinden oluşmaktadır. Araştırmaya olarak zincir sevk örneklemesi olarak da bilinen kartopu örneklemesi yöntemiyle 2021-2022 öğretim yılında T.C. ve KKTC’deki üniversitelerde öğrenim gören %66.2 (n=184) kadın ve %33.8 (n=94) erkek olmak üzere toplam 278 üniversite öğrencisi dahil edilmiştir. Araştırmada veri toplama aracı olarak Durumluk Sahtecilik Olgusu Ölçeği, On-Maddeli Kişilik Ölçeği, Saldırganlık Envanteri, Kısaltılmış Karanlık Üçlü Ölçeği ve sosyo-demografik bilgi formu kullanılmıştır. Verilerin analizinde sosyal bilimlerde kullanılan istatistik programı olan SPSS (Sosyal Bilimler için İstatistik Programı) kullanılmıştır. Araştırmada sonucunda öznel olarak sahtecilikle makyavelizm, narsisizm ve psikopati arasında pozitif yönde ilişki olduğu bulunmuştur. Başkalarına karşı sahtecilikle makyavelizm ve psikopatinin pozitif yönde ilişkili olduğu sonucuna varılmıştır. Öznel olarak sahtecilikle deneyime açıklık, duygusal dengelilik, sorumluluk kişilik özelliklerinin pozitif yönde ilişkili olduğu sonucuna varılmıştır. Başkalarına karşı sahtecilikle duygusal dengelilik, sorumluluk, dışa dönüklük kişilik özelliklerinin pozitif yönde ilişkili olduğu bulunmuştur. Öznel sahteciliği olanların olmayanlara göre fiziksel, dürtüsel ve genel saldırganlığı daha çok sergiledikleri saptanmıştır. Başkalarına karşı sahteciliği olanların olmayanlara göre dürtüsel, saldırganlıktan kaçınan ve genel saldırganlık durumlarının daha fazla olduğu ortaya konmuştur. Öznel ve başkalarına karşı sahteciliği olanların olmayanlara göre makyavelizm ve psikopati özelliklerinin daha fazla olduğu sonucuna varılmıştır. Araştırma sonuçları ilgili literatürle tartışılmış ve önerilerde bulunulmuştur.
Referanslar
Allport, G. W. (1966). Traits revisited. American Psychologist, 21(1), 1–10. https://doi.org/10.1037/h0023295
Anderson, C. A., & Huesmann, L. R. (2007). Human aggression: A social-cognitive view. The Sage handbook of social psychology, 259-287.
Atak, H. (2013). On-Maddeli Kişilik Ölçeği'nin Türk Kültürü'ne Uyarlanması. Archives of Neuropsychiatry/Noropsikiatri Arsivi, 50(4), 312-319.
Babbie, E. R. (2010). The Practice of Social Research. 12th ed. Belmont, CA: Wadsworth Cengage, 2010; Muijs, Daniel. Doing Quantitative Research in Education with SPSS. London: SAGE Publications.
Buran, A., Balkır, F., & Okray, Z. (2019). Tturkish validity and reliability of the state ımpostor case scale. in wıth International Eurasian Educational Research Congress, (pp. 434-435). Turkey: Anı Publishing.
Barlett, C. P., & Anderson, C. A. (2012). Direct and indirect relations between the Big 5 personality traits and aggressive and violent behavior. Personality And İndividual Differences, 52(8), 870-875. https://doi.org/10.1016/j.paid.2012.01.029
Bushman, B. J., & Baumeister, R. F. (1998). Threatened egotism, narcissism, self-esteem, and direct and displaced aggression: Does self-love or self-hate lead to violence?. Journal of personality and social psychology, 75(1), 219-229. https://psycnet.apa.org/buy/1998-04530-016
Campbell, A., & Muncer, S. (2009). Can ‘risky’ impulsivity explain sex differences in aggression?. Personality and Individual Differences, 47(5), 402-406. https://doi.org/10.1016/j.paid.2009.04.006
Christie, R., & Geis, F. (1970). Studies in Machiavellianism. New York: Academic Press.
Clance, P. R., & Imes, S. A. (1978). The imposter phenomenon in high achieving women: Dynamics and therapeutic intervention. Psychotherapy: Theory, Research & Practice, 15(3), 241–247. https://doi.org/10.1037/h0086006
Clance, P. R., & O'Toole, M. A. (1987). The Imposter Phenomenon: An internal barrier to empowerment and achievement. Women & Therapy, 6(3), 51–64. https://doi.org/10.1300/J015V06N03_05
Cooke, D. J., & Michie, C. (2001). Refining the construct of psychopath: towards a hierarchical model. Psychological Assessment, 13(2), 171–188. https://doi.org/10.1037/1040-3590.13.2.171
Çelik, H & Otrar, M. (2009). Saldırganlık Envanterinin (Aggression Inventory) Türkçeye uyarlanması: Geçerlik ve güvenirlik çalışmaları. Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 29, 101-120. https://dergipark.org.tr/en/pub/maruaebd/issue/370/2120
Dena M., Sharon A., Autumn L., Divya K., Katie T., Dani M., Ross S., Kevin O. & Heather K. (2019). Prevalence, predictors, and treatment of impostor syndrome: a systematic review. Journal of General Internal Medicine, 35(4), 1252-1275. https://doi.org/10.1007/s11606-019-05364-1
Fahira, U. D., & Hayat, B. (2021). Impostor Phenomenon on First and Second-year College Students. TAZKIYA: Journal of Psychology, 9(2), 177-188. http://dx.doi.org/10.15408/tazkiya.v9i2.19449
Freud, S. (1914). On Narcissism: An introduction. In complete psychological works. London: Hogarth Press.
Fujie, R. (2010). Development of the state impostor phenomenon scale. Japanese Psychological Research, 52, 1-11. https://doi.org/10.1111/j.1468-5884.2009.00417.x
Gladue B. A., (1994). Measures for clinical practice. Asourcebook, Vol. 2 Adults (4th ed.).
Gosling, S. D., Rentfrow, P. J., & Swann Jr, W. B. (2003). A very brief measure of the Big-Five personality domains. Journal of Research in Personality, 37(6), 504-528. https://doi.org/10.1016/S0092-6566(03)00046-1
Johnson, T. P. (2014). Snowball sampling: introduction. Wiley StatsRef: Statistics Reference Online. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1002/9781118445112.stat05720
Jonason, P.K., & Webster, G.D. (2010). The Dirty Dozen: A concise measure of the Dark Triad. Psychological Assessment, 22(2), 420-432. https://doi.org/10.1037/a0019265
Jonason, P. K., & McCain, J. (2012). Using the HEXACO model to test the validity of the Dirty Dozen measure of the Dark Triad. Personality and Individual Differences, 53(7), 935-938. https://doi.org/10.1016/j.paid.2012.07.010
Jones, D. N., & Neria, A. L. (2015). The Dark Triad and dispositional aggression. Personality and Individual Differences, 86, 360-364. https://doi.org/10.1016/j.paid.2015.06.021
Kaur, T., & Jain, N. (2022). Relationship Between Impostor Phenomenon and Personality Traits: A Study on Undergraduate Students. Journal of Positive School Psychology, 6(11), 734-746. https://www.journalppw.com/index.php/jpsp/article/view/14030
Kaufman, S. B., Weiss, B., Miller, J. D., & Campbell, W. K. (2020). Clinical correlates of vulnerable and grandiose narcissism: A personality perspective. Journal of personality disorders, 34(1), 107-130. https://doi.org/10.1521/pedi_2018_32_384
Kohut, H. (1977). The restoration of the self. New York: International Universities Press.
McHoskey, J. (1995). Narcissism and Machiavellianism. Psychological Reports, 77(3), 757–759. https://doi.org/10.2466/pr0.1995.77.3.7
McHoskey, J. W., Worzel, W., & Szyarto, C. (1998). Machiavellianism and psychopathy. Journal of Personality and Social Psychology, 74(1), 192–210. https://doi.org/10.1037/0022-3514.74.1.192
Muris, P., Merckelbach, H., Otgaar, H. ve Meijer, E. (2017). The malevolent side of human nature: A meta-analysis and critical review of the literature on the dark triad (narcissism, Machiavellianism, and psychopathy). Perspectives on Psychological Science, 12(2), 183-204. https://doi.org/10.1177/1745691616666070
Okray, Z. (2020). Kişilik: Tanımı, sınıflamaları ve kişilik bozuklukları. İstanbul: Efe Akademi Yayınları.
Özsoy, E., Rauthmann, J.F., Jonason, P.K., & Ardıç, K. (2017). Reliability and validity of the Turkish versions of Dark Triad Dirty Dozen (DTDD-T), Short Dark Triad (SD3-T), and Single Item Narcissism Scale (SINS-T). Personality and Individual Differences, 117, 11-14. https://doi.org/10.1016/j.paid.2017.05.019
Paulhus, D. L., & Williams, K. M. (2002). The dark triad of personality: narcissism, Machiavellianism and psychopathy. Journal of Research in personality, 36, 556–563. https://doi.org/10.1016/S0092-6566(02)00505-6
Rosenstein, A., Raghu, A., & Porter, L. (2020, February). Identifying the prevalence of the impostor phenomenon among computer science students. In Proceedings of the 51st ACM Technical Symposium on Computer Science Education (pp. 30-36).
Sonnak, C., & Towell, T. (2001). The impostor phenomenon in British University students: Relationships between self-esteem, mental health, parental rearing style and socioeconomic status. Personality and Individual Differences, 31, 863– 874. https://doi.org/10.1016/S0191-8869(00)00184-7
Yaşlıoğlu-Toplu, D. ve Atılgan, Ö. (2018). Karanlık Üçlü Ölçeği: Türkçe’ye uyarlama, güvenirlik ve geçerlilik çalışması. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi, İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 5(3): 725-739. https://doi.org/10.30798/makuiibf.435604
İndir
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2024 Zihniye Okray, Ece Emre Müzzin
Bu çalışma Creative Commons Attribution 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
Dergimizde yayımlanan makaleler, 